عبداللّه‏ بن ‏مسکان مى ‏گوید: از امام باقر علیه ‏السلام شنیدم که مى‏ فرمودند:

اِنَّ أَبى کَرَّمَ اللّه‏ُ وَجْهَهُ نَظَرَ اِلى رَجُلٍ وَ مَعَهُ اِبْنُهُ، وِالاِْبْنُ مُتَّکٍ عَلى ذِراعِ الْعَبْدِ. قالَ علیه ‏السلام: فَما کَلَّمَهُ عَلىُّ بْنُ الْحُسَـیْنِ علیهماالسلام مَقْتا لَهُ حَتّى فارَقَ الدُّنْیا.

پدرم نگاهش افتاد به مردى که پسرش همراهش بود و بر بازوى پدر تکیه کرده بود. تا وقتى که پدرم زنده بود بخاطر بى‏‌ادبى پسر، با او صحبت نکردند.

مشکاة الانوار، ص 165